زخم پای دیابتی به دو علت ایسکمی یا نوروپاتی ایجاد می شود که علائم خونرسانی نامناسب پاها سردی،ضعیف بودن نبض های پا،لنگیدن می باشد.

زخم پای نروپاتیک:یکی از عوارض دیررس بیماری دیابت نوروپاتی(گرفتاری و اسیب اعصاب محیطی و عضلات مربوط به انها) می باشد.شدت نوروپاتی با سن،طول مدت ابتلاء به دیابت و چگونگی کنترل قند خون ارتباط دارد وجود بد شکلی پا ناشی از تغییر شکل استخوان های کف پا،انگشتان چکشی، پای شارکوت ناشی از نوروپاتی مبتلا می باشد.نوروپاتی به چندین شکل در بیماران دیده می شود که انواع ان نوروپاتی اعصاب حسی،حرکتی و اعصاب خودکار می باشد.

نوروپاتی حسی : شایع ترین شکل ان به صورت گرفتاری حس در پا می باشد که ممکن است به صورت درد، سوزن سوزن شدن و یا مور مور شدن در پاها بروز نماید ویا به صورت از بین رفتن حس درد و حرارت و حس درک موقعیت پا تظاهر کند.

نوروپاتی حرکتی : با از بین رفتن اعصاب حرکتی و ضعف و تحلیل عضلات کف پا،بدشکلی ساختمان پا و انگشت شصت رخ می دهد در نتیجه پاها به اسانی دچار اسیب و زخم می گردد.

نوروپاتی اعصاب خودکار: به علت گرفتاری اعصاب خودکار سمپاتیک، عروق خونرسان به عضو تنگ شده و کاهش خونرسانی در اندامهای تحتانی را باعث می شود به علاوه گرفتاری اعصاب پاراسمپاتیک تعریق پا کاهش یافته، پاها خشک و مستعد بروز ترک و شروع زخم می باشد. مجموعه عوامل فوق همراه با اترو اسکلروز عروق و کاهش خونرسانی پا عمده ترین علل مساعد کننده پای دیابتی برای بروز زخم می باشد عدم کنترل دیابت،دفاع بدن در برابر میکروبها و ترمیم زخم را نیز مختل می کند.