باید تمام بیماران پای دیابتی را از لحاظ وجود عفونت مورد بررسی قرار داد سلولیت، از شایعترین تظاهرات تشخیصی عفونت می باشد که به صورت عفونت پوست و بافت زیر جلدی قرمز و اریتم بروز می کند در واقع مرحله چهارم شامل طیف وسیعی از تظاهرات است که تحت عنوان عفونت دسته بندی می شوند از لحاظ بالینی سه دسته عفونت پای دیابتی وجود دارد:

۱_عفونت زخم که تحت عنوان عفونت موضعی نامیده شده و شامل سلولیت کمتر از دو سانتی متر از سطح زخم می باشد.

۲_عفونت منتشر شونده که بیش از دو سانتی متر از سطح زخم را فرا گرفته و تحت عنوان عفونت منتشر نامیده می‌شود.

۳_عفونت بافت عمقی که تحت عنوان عفونت حاد عمیق نامیده می‌شود.

هر یک از این تظاهرات می تواند با ایجاد استئومیلیت همراه باشد می بایست میزان عفونت را پس از انجام دیریدمان کالوس و بافت نکروتیک،از لحاظ گستردگی، عمق نفوذ و وجود علائم سیستمیک به دقت مورد بررسی قرار داد:تمام بیماران دارای علائم بالینی عفونت می بایست تصویر برداری پا با اشعهX انجام دهند تا موارد زیر مورد بررسی قرار گیرد :

۱_استئومیلیت

۲_وجود گاز در بافت عمقی

۳_ اجسام خارجی اغلب پس از انجام تصویر برداریXمی توان به تشخیص دقیق و صحیحی رسید ممکن است انجام بررسی‌های بیشتری مورد نیاز باشد با استفاده از سونوگرافی Grey_Scale عفونت بافت نرم و تجمع مایعات و همچنین با استفاده از MRIموقعیت و گستردگی عفونت را می توان تشخیص داد.