بافت مرده (نکروز): بافت های مرده و مواد خارجی بر روند بهبود تأثیر می گذارند.

عفونت: زخم های باز می توانند در نتیجه عفونت باکتریایی ایجاد شوند ، بدن به جای بهبود زخم سعی می کند با عفونت مقابله کند.

خونریزی: خونریزی دائمی مدام لایه های زخم را از هم جدا کرده و از پیوستن آنها جلوگیری می کند.

آسیب مکانیکی: به عنوان مثال ، بیمار وابسته به بستر در معرض فشار و اصطکاک مداوم است.

رژیم غذایی: انتخاب غذاهایی که از نظر ارزش غذایی ضعیف باشند می تواند منطقه آسیب دیده را از مواد مغذی مؤثر در بهبود زخم مانند ویتامین C ، روی و پروتئین محروم کند.

شرایط پزشکی: دیابت ، کم خونی و برخی از بیماری های عروقی که جریان خون را به آن منطقه محدود می کند یا اختلالات موثر بر سیستم ایمنی بدن می تواند بهبود زخم را به تأخیر بیندازد.

پیری: بهبود زخم بستر یا زخم های فشاری ممکن است در افراد مسن طولانی تر باشد.

داروها: داروها یا روش های درمانی که برای معالجه برخی شرایط پزشکی استفاده می شود می تواند بر روند بهبود بدن تأثیر بگذارد.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن از بهبود جلوگیری می کند و خطر عوارض را افزایش می دهد