عفونت زخم سزارین یک عفونت است که پس از عمل در محل زخم رخ می دهد. این عفونت معمولاً به دلیل وجود باکتری در محل برش جراحی ایجاد می شود.

علائم رایج همراه با این مشکل شامل تب (38 درجه سانتیگراد یا بیشتر)، قرمزی و تورم در محل و درد در پایین شکم است. برای جلوگیری از عوارض ناشی از عفونت ، مهم است که به سرعت معالجه شوید.

عوامل خطر برای عفونت زخم

برخی از خانمها بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت زخم پس از سزارین نسبت به دیگران هستند. عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر باشد:

• چاقی
• دیابت
• اختلالات سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند اچ آی وی
• کوریوآمنیونیت
• مصرف استروئیدها در طولانی مدت (از راه دهان یا ورید)
• زایمان های قبلی که سزارین بوده
• عدم مصرف آنتی بیوتیک های احتیاطی یا مراقبت های ضد میکروبی قبل از برش
• زایمان طولانی
• از دست دادن بیش از حد خون در هنگام زایمان یا جراحی

طبق مطالعه ای که در سال 2012 منتشر شد ، زنانی که بخیه های نایلونی پس از زایمان سزارین دریافت می کنند نیز بیشتر در معرض عفونت قرار دارند.  استفاده از منگنه ها برای بستن زخم نیز می تواند مشکل ساز شود. استفاده از بخیه های ساخته شده از پلی گلیکولید (PGA) بهتر است زیرا هم قابل جذب هستند و هم قابل تجزیه هستند.

علائم عفونت یا عارضه های زخم پس از سزارین

اگر زایمان سزارین کرده اید ، مهم است که زخم خود را بررسی کرده و دستورالعمل های بعد از عمل که توسط  پزشک ارائه شده است را به صورت مرتب دنبال کنید. اگر قادر به دیدن زخم نیستید ، از یکی از عزیزان بخواهید که هر روز زخم را مشاهده کند و علائم هشدار دهنده عفونت زخم را بررسی کند. انجام زایمان سزارین همچنین می تواند شما را در معرض سایر مشکلات مانند لخته شدن خون قرار دهد.

در صورت داشتن هر یک از این علائم پس از ترخیص از بیمارستان ، برای مشاوره با پزشک خود تماس بگیرید یا به دنبال مراقبت پزشکی باشید:

• درد شدید شکم
• قرمزی در محل برش
• تورم محل برش
• ترشح چرک از محل برش
• درد در محل برش که از بین نرود یا بدتر شود.
• تب بالاتر از 38 درجه
• ادرار دردناک
• ترشحات بدبو
• خونریزی که ظرف یک ساعت قطع نمی شود.
• خونریزی حاوی لخته های بزرگ
• درد یا تورم پا

چگونه عفونت زخم تشخیص داده می شود؟

برخی از عفونتهای زخم پس از سزارین قبل از ترخیص بیمار از بیمارستان تحت مراقبت قرار می گیرند. با این حال ، بسیاری از عفونت ها بعد از عمل در بیمارستان ظاهر نمی شوند. در حقیقت ، بسیاری از عفونت های زخم پس از سزارین معمولاً در طی دو هفته اول پس از زایمان ظاهر می شوند. به همین دلیل ، بیشتر این عفونت ها در ویزیت های بعدی تشخیص داده می شوند.

عفونت زخم توسط موارد زیر تشخیص داده می شود:

• ظاهر زخم
• پیشرفت درمان
• وجود علائم عفونت شایع
• وجود باکتری های خاص

پزشک شما ممکن است مجبور به باز کردن زخم برای تشخیص و درمان مناسب شما باشد. اگر چرک از محل برش خارج می شود ، ممکن است پزشک از سوزن برای برداشتن چرک از روی زخم استفاده کند. ممکن است مایعات به آزمایشگاه ارسال شود تا باکتری های موجود را شناسایی کند.

انواع و شکل ظاهری عفونت ها بعد از سزارین

عفونت زخم پس از سزارین به عنوان سلولیت  زخم یا آبسه زخم شناخته می شود. این عفونتها همچنین ممکن است گسترش یابد و باعث ایجاد مشکل در اندامها ، پوست ، خون و بافت آن منطقه شود.

سلولیت

سلولیت زخم معمولاً نتیجه وجود باکتریهای استافیلوکوکی یا استرپتوکوکی است. این باکتری ها بخشی از باکتریهای طبیعی موجود در پوست هستند.

در صورت وجود سلولیت ، بافت آلوده زیر پوست ملتهب می شود. قرمزی و تورم به سرعت از برش جراحی به سمت خارج به پوست گسترش می یابد. در این مشکل به طور کلی ، چرک در خود برش وجود ندارد.

آبسه زخم

 آبسه زخم توسط باکتری های سلولیت زخم و سایر باکتری ها ایجاد می شود. عفونت در محل برش جراحی منجر به قرمزی ، حساسیت و تورم در لبه های برش می شود. چرک در زخم جمع می شود. بیشتر آبسه های زخم نیز چرک را از برش خارج می کنند.

در صورت وجود عفونت پس از جراحی ، آبسه ها می توانند در محل برش و سایر بافت ها یا اعضای نزدیک ایجاد شوند.

برخی از باکتری هایی که باعث آبسه زخم می شوند نیز می توانند باعث آندومتریت شوند . این مشکل یک تحریک پس از سزارین است که می تواند باعث موارد زیر شود:

• درد
• خونریزی غیرطبیعی
• تخلیه چرک
• تورم
• تب
• کسالت

سایر عفونت های رایج پس از سزارین شامل برفک و عفونت ادراری یا مثانه است:

برفک

برفک ناشی از قارچ کاندیدا است که به طور معمول در بدن انسان وجود دارد. این قارچ می تواند در افرادی که استروئید یا آنتی بیوتیک مصرف می کنند و در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ، باعث ایجاد عفونت شود. این قارچ می تواند باعث عفونت مخمر واژن یا زخم های شکننده قرمز و سفید در دهان شود. برای درمان این مشکل همیشه دارو مورد نیاز نیست ، اما یک داروی ضد قارچ یا دهان شویه ممکن است در مبارزه با عفونت کمک کند. برای جلوگیری از رشد بیش از حد مخمر ، ماست و سایر پروبیوتیک ها بخورید ، مخصوصاً اگر از آنتی بیوتیک استفاده کرده اید.

عفونت ادراری و مثانه

کاتترهایی که در طول اقامت شما در بیمارستان استفاده می شوند می توانند باعث عفونت ادرای و مثانه شوند.  این عفونت ها معمولاً با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند. آنها می توانند باعث احساس سوزش در هنگام ادرار کردن و تب مکرر شوند.

چگونه باید عفونت زخم را درمان کرد؟

اگر سلولیت زخم دارید ، نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ها برای پاک شدن عفونت داریدو استفاده از پماد عسل لیام Liam ointmentو آنتی بیوتیک ها به طور خاص باکتری های استافیلوکوکی و استرپتوکوکی را هدف قرار می دهند. در بیمارستان ، عفونت های زخم معمولاً با آنتی بیوتیک های داخل وریدی درمان می شوند. اگر به صورت سرپایی تحت درمان باشید ، به شما آنتی بیوتیکی تجویز می شود که در خانه مصرف کنید.

آبسه زخم نیز با آنتی بیوتیک درمان می شود و نیاز به مراقبت ویژه دارد. در صورت وجود این مشکل پزشک شما برش را در سراسر منطقه آلوده باز کرده و سپس چرک را تخلیه می کند. بعد از شستشوی دقیق محل ، پزشک با قرار دادن یک ماده ضد عفونی کننده با گاز روی آن از جمع شدن چرک جلوگیری می کند. برای اطمینان از ترمیم صحیح ، باید زخم به طور منظم بررسی شود.

پس از چندین روز درمان با آنتی بیوتیک ، پزشک دوباره برش را بررسی می کند. در این مرحله ممکن است زخم دوباره بسته شود و یا به خودی خود بهبود یابد