اهمیت و پیشرفت درمان زخم های دیابت

متأسفانه تعداد بیماران مبتلا به دیابت به سرعت در سراسر جهان افزایش می یابد و انتظار می رود که درصد زیادی از این جمعیت به زخم های دیابتی مبتلا شوند. سلامت اقتصادی، اجتماعی و بهداشت عمومی این زخم ها اهمیت بسیاری دارد. زخم دیابت مشکل رایجی است که روز به روز توسط بسیاری از کارکنانِ مراقبت های بهداشتی در سراسر جهان حل می شود.

پیشرفت های اخیر

امروزه بسیاری از پیشگامان با استانداردهای مراقبت از زخم، به درمان دیابت و عوارض آن کمک کرده اند. درمان فعلی زخم های پای دیابتی شامل رویکرد یک تیم چند رشته ای است که در ابتدا بیمار را کنترل می کنند و زخم ها را با استفاده از نوع، عمق، شدت و توزیع مجدد فشار مورد بررسی قرار می دهند.

مسائل بحرانی

از زمانی که ارتباط بین دیابت و گانگرن پا کشف شد، افراد به دنبال کنترل دیابت هستند تا دچار عوارض جدی تر آن نشوند.

دستورالعمل های آینده

واضح است که برای افزایش تکنیک هایی که زخم های مزمن را بهبود می بخشند باید تحقیقات بیشتری انجام شود. تکنیک های نوآورانه در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

دامنه و اهمیت

از آنجا که ارتباط بین گانگرن پا و دیابت از چندین سال پیش کشف شده است، بسیاری از دست آوردها در درمان زخم های پا دیابتی ساخته شده است. زخم ها معمولا یک عارضه شایع در بیماری دیابت هستند. در سراسر جهان بیماران مبتلا به زخم های دیابتی در یک پایگاه روزانه درمان می شوند.

زخم های دیابتی یک مشکل جدی بهداشتی  هستند. بسیاری از بیمارستان ها دارای کلینیک های سرپایی بزرگ هستند که در آن بیماران مبتلا به زخم های مزمن را درمان می کنند. با وجود آن که درمان زخم های دیابت در عرض یک و نیم قرن گذشته پیشرفت بسیاری کرده است، همچنان درمان زخم های مزمن دیابت یک مشکل مهم است که گزینه های درمانی بسیار محدودی دارد. درمان زخم های مزمن در سراسر جهان توسعه یافته است، اما پیدا کردن شواهدی در این زمینه دشوار است، زیرا مطالعات کنترل شده اندک هستند و اکثریت از کیفیت شناختی ضعیف برخوردارند. واضح است که برای ارائه شواهدی مبنی بر تغییر پروتکل ها که امروزه در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرد باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

معیارهای بالینی

مدیریت زخم مزمن پا در بیماران مبتلا به دیابت همچنان یک چالش مهم درمانی برای پزشکان در سراسر جهان است. بیماران مبتلا به زخم های مزمن دیابت باید با درد، عفونت، بستری شدن در بیمارستان و قطع عضو درگیر شوند. جامعه باید هزینه های مراقبت از زخم های دیابت را کاهش دهد و درمان مناسب را برای آن ها در نظر بگیرد. این افراد باید مورد حمایت قرار بگیرند تا دچار عوارض جدی تر نشوند. ممکن است فرد به علت زخم دیابت شدید دچار قطع عضو شود، این فرد به حمایت های روانی نیاز دارد تا به افسردگی مبتلا نشود.