بدنبال عفونی شدن وعدم موفقیت در کنترل میکروبیولوژی، بیمار دیابتی وارد مرحله چهارم می شود زخم پای دیابتی بسیار مستعد عفونت است که مهمترین عامل پاتولوژیک در تخریب پای دیابتی بشمار می آید عفونت پای دیابتی در حضور نفروپاتی و ایسکمی یک وضعیت اورژانسی است علایم و نشانه‌های عفونت ممکن است جزیی باشد،با این حال به سرعت از لحاظ پاتولوژیک پیشرفت کرده و در نهایت وارد مرحله نهایی تخریب و مرگ سلولی و بافت میشود و هیچ امیدی به مداخله و بهبودی آن وجود نخواهد داشت،تشخیص به موقع و سریع عفونت،تجویز کارامدترین آنتی بیوتیک بر اساس کشت نمونه میکروبیولوژیکی،بزرگترین چالش مراقبین بهداشتی خواهد بود یکی از جنبه‌های مهم روند طبیعی پای دیابت،تشخیص سریع و مداخله می باشد عدم تشخیص و درمان عفونت ایجاد شده قادر است ظرف ۲۴ساعت پای دیابتی را تخریب نماید بیماران دیابتی که به صورت مکرر دچار ضایعات و عفونت می گردند نیاز به مراقبت خاص یا امکان دسترسی سریع به کلینیک پای دیابتی چند تخصصی دارند پاسخ فرد میزبان به خصوص بیماران دیابتی مبتلا به نارسایی کلیوی و کبدی ضعیف است علی رغم وجود عفونت،تعادل گلبولهای سفید ودمای بدن فرد می توانند نرمال باشند تنها در ۵۰درصد موارد عفونت، شاهد تب و یا کلو سیتوزیس هستیم اگر چه سطح سرمیCRP شاخص مناسبی در تشخیص پیشرفت عفونت و تخریب بافتی می باشد که طی درمان کاهش خواهد یافت، بنابراین شاخص مفیدی در کنترل و درمان عفونت است سطوح بیش از ۲۰۰میلی مول بر لیتر آن نشان دهنده عفونت حاد باکتریایی و یا تخریب بافتی خواهد بود که نیاز به انجام جراحی دیریدمان دارد عفونت،مهمترین عارضه ایجاد شده در پای نوروپاتیک و ایسکمیک می باشد اگر چه امکان ایجاد عفونت در هریک از مراحل چهار گانه پای ایسکمیک وجود دارد با این حال بیشترین خطر عفونت معطوف به پای نوروایسکمیک است.