همه بیماران دیابتی در معرض زخم پای دیابتی هستند

طبق داده های سازمان بهداشت جهانی (WHO) از هر 11 نفر در جهان 1 نفر مبتلا به دیابت است. یکی از مهم ترین خطرات دیابت ، زخم پای دیابتی است. خطر زخم پای دیابتی در بیماران دیابتی  34 درصد است.

 34 درصد بیماران دیابتی در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی هستند. حتی کوچک ترین بثورات در زخم پای دیابتی که می تواند تا قطع پا (بریدن عضوی که بهبود آن غیرممکن به نظر می رسد) پیشرفت کند مهم است و بیماران باید از تمام اقدامات احتیاطی لازم برای جلوگیری از رشد زخم استفاده کنند. در صورت بروز ، آنها باید سریعاً به متخصص مراجعه کنند.

حتی زخم های کوچک نیز بسیار مهم هستند:

دو مکانیسم وجود دارد که باعث ایجاد زخم در پای دیابتی می شود. این دو مکانیزم به شرح زیر است: در مکانیسم عصبی ، اعصاب حرکتی تحت تأثیر آسیب عصبی ناشی از سطح بالای قند در بیماران دیابتی قرار گرفته و مرطوب سازی پوست مختل  شده، خشک یا ترک می خورد و باکتری ها از اینجا به راحتی وارد می شوند. از طرف دیگر ، با آسیب اعصاب حسی، احساس گرما / سرما و درد کم می شود.

در مکانیسم عروقی ، چربی های خون دیابتی ها از قبل زیاد هستند و این چربی ها بر روی دیواره عروق جمع می شوند و باعث انسداد عروق بزرگ یا کوچک می شوند. از طرف دیگر ، بیشتر تغذیه عروق پا از رگ های کوچک حاصل می شود. به دلیل آسیب عصبی ، حرکات انقباضی و انبساطی در اطراف این عروق ایجاد نمی شود و گردش خون مختل می شود. بافت چربی عضلانی و زیر جلدی پا بسیار کم است. پا تنها اندامی است که کل بدن را حمل می کند. بنابراین ، حتی زخم های کوچک روی پوست نیز می توانند در مدت زمان بسیار کوتاهی به زیر پوست و استخوان برسند و ممکن است خطر ابتلا به پای دیابتی را ایجاد کنند.

خطر ابتلا به زخم پای دیابتی در طول زندگی بیماران  34 درصد است:

میزان بروز زخم های دیابتی در سال بین 2/2 تا 6 درصد است. هر فرد دیابتی در طول زندگی خود 34 درصد در معرض ابتلا به زخم پای دیابتی است ، دو سوم این افراد آلوده هستند . به همین دلیل ، همه بیماران در معرض خطر زخم پای دیابتی هستند ، فقط زمان این تغییر می کند. طبق مطالعات انجام شده ، بی حسی ناشی از آسیب عصبی تا 60 درصد است.  ممکن است نه تنها باعث کاهش احساس شود بلکه علائمی مانند سوزش ، سوزن سوزن شدن و درد نیز ایجاد کند. اینها ممکن است شایع باشد یا فقط در یک منطقه خاص در امتداد یک عصب باشد. آسیب عصبی نیز در اعصابی رخ می دهد که به اندام های داخلی مانند قلب و معده می روند. تپش قلب ، اختلالات ریتم ، افت ناگهانی فشار خون ، سیری سریع  ، نفخ و گاز شکم ، یبوست ، مشکلات نعوظ دیده می شود. مهم ترین دلیل همه اینها افزایش قند خون کنترل نشده است.

هر 30 ثانیه قطع پای دیابتی در جهان انجام می شود:

در اثر زخم پای دیابتی قطع پا ممکن است امکان پذیر باشد. با مداخله زودهنگام ، مراقبت خوب از زخم و بیمار ن می توان از آپیشگیری کرد. آمار دقیق در مورد از دست دادن پای بیماران  به دلیل این بیماری متاسفانه امکان پذیر نیست ، اما ما می دانیم که با گذشت سال ها ، به دلیل دیابت تعداد آنها در حال افزایش است ، با همان سرعت ، تعداد زخم پای دیابتی و قطع عضو پا در حال افزایش است. می دانیم که در دنیا هر 30 ثانیه قطع پای دیابتی انجام می شود. 40-60 درصد از قطع عضو پا در کشور مربوط به زخم پای دیابتی است.  مرگ و میر 5 ساله در بریدگی پای دیابتی حدود 70 درصد است. اگر بیمار نارسایی مزمن کلیه داشته باشد ، این میزان در 2 سال 75 درصد است.

حتی یک سنگ کوچک داخل کفش نیز می تواند باعث زخم پای دیابتی شود:

وجود هر گونه بثورات روی پا در یک بیمار دیابتی ، مهم است. گاهی اوقات ، حتی یک سنگ کوچک در داخل کفش نیز می تواند باعث این امر شود. به دلیل بی حسی در پا ، تقریباً همه بیماران بدون اطلاع از ضربه های جزئی یا حتی بزرگ به زندگی خود ادامه می دهند. در نتیجه ، باز شدن – آسیب دیدگی در پوست اتفاق می افتد. باکتری ها می توانند از این منطقه وارد شوند و باعث عفونت و زخم پا شوند. غالباً اولین علامت بثورات است و حتی کوچک ترین بثورات روی پا نیز نتایج غیر منتظره ای دارند. به همین دلیل لازم است برای تشخیص وجود عفونت و نیاز به آنتی بیوتیک بدون اتلاف وقت به یک متخصص مراجعه کنید ، زیرا با مداخلات پزشکی مناسب می توان پا را قبل از باز شدن زخم یا پیشرفت به سمت استخوان نجات داد.

بیماران دیابتی باید از پوشیدن کفش های تنگ پرهیز کنند:

مهم ترین راه پیشگیری از زخم پای دیابتی ، نداشتن دیابت است. ما می توانیم با حذف غذاهایی مانند مصرف زیاد قند ، چربی و الکل از زنجیره غذایی خود که باعث ابتلا به دیابت می شود ،  رسیدن    به وزن ایده آل با ورزش و تبدیل آن به سبک زندگی از دیابت محافظت شویم.

  بیماران دیابتی می توانند اقدامات بسیار ساده ای را برای جلوگیری از تشکیل زخم یا عمیق شدن زخم انجام دهند: “اول از همه ، این بیماران باید از کفش های تنگ دور باشند. آنها باید کفش های راحت متناسب با فرم پا را انتخاب کنند. پا باید برای بثورات پوستی هر روز بررسی شود. شستشو روش خوبی برای کاهش بار باکتریایی است. سپس استفاده از کرم برای خشک کردن و مرطوب سازی و استفاده از کرم محافظ روی ترک های پاشنه نیز از نکات مهم است. استفاده از جوراب نخی و انتخاب کفشی که تنگ نباشد و مناسب فرم پا باشد از دیگر نکاتی است که نباید فراموش کرد. باید توجه ویژه ای به کوتاه کردن ناخن داشت.

استفاده از آنتی بیوتیک و پماد عسل لیام در درمان زخم پای دیابتی :

در درمان زخم پای دیابتی : تا زمانی که بار باکتری در زخم کاهش پیدا نکند ، سلول های دفاعی می توانند در اینجا جمع شده و التهاب را افزایش دهند. افزایش التهاب با تورم بافتی و فشار بر عروق باعث می شود تغذیه عروقی که از قبل ناکافی است برگشت ناپذیر باشد و نکروز را گسترش  دهد. پایان اجتناب ناپذیر در این بیماران قطع پا یا ساق پا از یک جای خاص است. به همین دلیل ، بیماران باید بلافاصله به یک متخصص مراجعه کنند.

مهم ترین رویکرد در روند درمان کاهش بار باکتریایی در بافت است. روش اصلی درمان دادن آنتی بیوتیک است. تلاش برای درمان پای دیابتی بدون آنتی بیوتیک یک اشتباه پزشکی است. مدت زمان درمان آنتی بیوتیکی با توجه به میزان و عمق عفونت در بیمار تعیین می شود. در کسانی که زخم تا استخوان می رسد می تواند بیش از 6 هفته باشد. در موارد سطحی ، زیر 3 هفته مناسب است.