زخم پای دیابتی چگونه ایجاد می شود؟ این زخم طی چهار مرحله به نوع خطرناک خود نزدیک می شود. در این نوشتار سعی در بررسی این بیماری داریم.
در افراد مبتلا به دیابت، گردش خون در سراسر بدن به کارآمدی همیشه نیست، که عمدتا به دلیل آسیب عروق و بافتها در اثر افزایش قند خون است. موضوع نگرانکننده این است که جریان خون به اندامهای تحتانی به دلیل اثر جاذبهی زمین دچار مشکل میشود. یعنی سلولها و بافتها اکسیژن و مواد مغذی اصلی مورد نیاز خود برای زنده ماندن را بهدست نمیآورند.
در نتیجه وقتی زخمی دارید، حتی اگر شکاف (بریدگی) کوچکی باشد، ممکن است برای مدت زمانی طولانی باز بماند (خوب نشود)، و اجازه ورود باکتریهای مضر و عوامل بیگانه را به داخل بدن بدهد. اگر این مشکل درمان نشود، احتمال ایجاد و شکلگیری زخم دیابتی وجود دارد.
دیابت از جنبههای دیگر هم بر سلامت پوست و چگونگی بهبود و التیامپیدا کردن زخم ها اثر میگذارد و به دلایل زیر، امکان ایجاد زخم دیابتی بیشتر میشود:
این موارد باعث خشکی پوست و بیحسی پا می شوند و محیطی را ایجاد و فراهم میکند که منجر به دیر بهبود پیدا کردن زخمهای جدی میشود.
بیشتر از نصف زخمهای دیابتی، عفونت جدی پیدا میکنند و۲۰ درصد از این موارد عفونت به قطع عضو منجر میشوند. بسیاری از زخمهای پای دیابتی قابل پیشگیری هستند.
اگر دیابت دارید و متوجه زخم پا شدید، بلافاصله با استفاده از پماد موضعی لیام/Liamشروع به معالجه کنید.
همانطور که در ادامه شرح داده شده است زخمهای دیابتی به چهار مرحله تقسیم میشوند، و هر یک از این علائم نیاز به بررسی فوری دارد.
مرحله اول زخمهای دیابتی یعنی این که در مناطق استخوانی خود مثل مچ پا یا پاشنه، زخمهای قرمز و ملتهب دارید.
در مرحلهی دوم زخمهای دیابتی، پوست شما شروع به تاول زدن و ترکخوردن میکند. ممکن است حتی پوستاندازی کنید و دو لایهی اول پوست خود را از دست بدهید.
اگر در مرحله سوم زخمهای دیابتی باشید، پوستتان ترک خورده است و گاهی ترشحاتی خونابهای از زخمها دارید. این نوع زخم منجر به از دست دادن بیشتر ضخامت بافت زیرپوستی بین پوست و ماهیچه میشود.
مرحله چهارم جدیترین مرحله زخمهای دیابتی است. در این مرحله، زخم شما موجب از بین رفتن جدیِ پوست، ماهیچه، تاندون و بافت استخوان میشود. همچنین ممکن است عفونت استخوان بگیرید (اوستئومیلیت).