ديابت يكی از شايعترين بيماری های متابوليكی است که به علت قند خون بالا اتفاق می افتد. بیماران دیابتی به دلیل سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند، عفونت روند بهبود کلی را کاهش می دهد. برآورد شده است که حدود 15 درصد از بیماران دیابتی در بعضی موارد دچار زخم پا می شوند. زخم های پا شایع ترین زخم ها در بیماران دیابتی هستند.
نکته مهم در مورد زخم بیماران دیابتی این است که به آرامی بهبود می یابند و می توانند سریع وخیم شوند، بنابراین به نظارت بیشتری نیاز دارند. عوامل متعددی در بهبودی زخم بیماران دیابتی تاثیر گذار هستند از جمله:

سطوح قند خون
سطح قند خون بالا باعث تضعیف شریان ها و تنگ شدن رگ های خونی می شود. اثرات آن بسیار گسترده است و شامل زخم ها و آسیب های دائمی عروق می باشد.

گردش ضعیف خون
رگ های خونی ضعیف باعث کاهش جریان خون و اکسیژن به زخم ها می شوند. افزایش سطح قند خون باعث کاهش عملکرد سلول های قرمز خون می شود که مواد مغذی را به بافت ها انتقال می دهند. این باعث کاهش کارایی گلبول های سفید خون می شود که با عفونت مبارزه می کنند. بدون مواد مغذی و اکسیژن کافی، زخم به آرامی بهبود نمی یابد.

نوروپاتی دیابتی
هنگامی که سطح قند خون غیرقابل کنترل است، عصب بیماران دیابتی آسیب می بیند که این حالت نوروپاتی دیابتی نامیده می شود. هنگامی که بیمار دیابتی احساس خستگی می کند نمی تواند یک تاول، عفونت یا زخم را درمان کند. از آنجا که یک بیمار دیابتی قادر به تغییر وضعیت یا بهبود زخم نیست، در نتیجه زخم می تواند پیشرفت کند.

سیستم ایمنی ضعیف
دیابت کارآیی سیستم ایمنی بدن را کاهش می دهد. سطح بالای گلوکز باعث می شود سلول های ایمنی بدن به طور موثر عمل نکنند و خطر ابتلا به عفونت افزایش پیدا کند. مطالعات نشان می دهد که آنزیم ها و هورمون های خاصی که بدن در پاسخ به قند خون بالا تولید می کند، مسئول تأثیر منفی سیستم ایمنی بدن هستند